İsimsiz, 2022
Tuval üzerine akrilik
50x70 cm
Ben bu resme başlarken bazı şeyler kafamda dönüp duruyordu:
Yapmak istemeyip de yapmak zorunda olduklarım… “Okul başlıyor.” Bu beni çok zorlayan bir düşünce. Kadının mavi saçlarındaki dolanıklık, karman çormanlık da bundan. Sıkışmış… Kendini kaybetmiş… Yukarı bakıyor, çünkü çevresindekileri görmek istemiyor artık. Kıyafetleri yok. Tamamen saf. Beyazların içinde kayboluyor. Düşüncelerin içinde kayboluyor… Kötü düşünceler… Üstüne gelenler…
Bilmem, belki de beyazların içinde kaybolmak istiyordur gerçekten. Düşüncelerinden arınmak için.
Aslında ben içimdekileri resimle dışavurmaya çalıştım, çünkü dile getiremiyorum, duygularımla ilgili nasıl bir cümle kurabileceğimi bilmiyorum. Bu resme bakan sizler! Size ne ifade ediyorsa odur…
Zeynep Tatlıdil
Zeynep lise 3. sınıfta. Gitar ve ukulele çalmayı, kaykay kaymayı, şiir ve şarkı sözü yazmayı, yeni hobiler edinmeyi ve resim --özellikle dijital ve yağlıboya-- yapmayı seviyor. Güzel Sanatlar okumak, sonrasında da bu alanda kendini geliştirmek ve isim yapmak istiyor.
Eğitim sisteminin çocuklara uygun olmadığını, örneğin okulun bu kadar uzun saatler sürmemesi gerektiğini düşünüyor. Okullarda oyunlaştırma olmamasının, öğrencilerin hobilerine yer verilmemesinin, yetişkinlerin gençleri dinlememesinin eksikliğini hissediyor.
Zeynep bu sergiye katıldığı resmini yapmadan önce kafasında dolaşan düşünceler varmış, tam olarak adını koyamadığı düşünceler... Şimdi dönüp baktığında bunların okulun dayattığı zorunluluklarla ilgili olduğunu fark ediyor. Resmi bitirdiğinde o kadar mutlu olmuş ki kendini gülerken bulmuş😊