Baharın gelişiyle gözler, leylek görebilme umuduyla gökyüzüne çevrilir. Esasen senenin verimli geçmesi, toprağın bol ürün vermesi için gerçekleştirilen bir gelenek olsa da binbir çeşit dilek dolanır kırmızı beyaz iplere. Bu eserde, leyleğe çevrilmiş bir çift göz korkuyla karışık yaşanan umudu barındırır. Kimisi toprağı için endişelenir, kimisi geleceği için…
Eser güneş paneli ile çalışan bir trafik ikaz lambası üzerine yapılmıştır. Başta ileri dönüşüm amacıyla böyle bir tercih yapılsa da lambanın karanlıkta çalıştırıldığında ışık yayması sebebiyle işlenen konuyla uyum sağladığı söylenebilir. Marteniçka bilekliğinin çiçek açan ağaca asılması ve baharı temsil etmesi açısından lambanın çevresine artık elektrik kablolarından çıplak bir ağaç örülüdür. Bu çalışmadan çıkarılabilecek bir başka anlam da insanların doğayı katletmesi fakat her şeye rağmen doğanın kendilerine cömert davranacağını düşünmesidir. Peki ya ağaçlarımız çiçek açmaz, tek bir ağaç kalmazsa?