Hayat yaptığımız seçimler ve seçimler sonucu yürümemiz gereken yollardan oluṣur. Biz o kadar farkında degilizdir, hep “ṣu da geçsin, sonra tamam” deriz. Peki sonra? Fark ederiz ki yol devam ediyormuş, daha çok varmıṣ. Bence bu yüzden salyangoza benziyoruz adeta. Yavaṣ yavaṣ yol alıyoruz. Bazen otlar önümüze yığılmış oluyor, bazen koca insanlar üstümüze basıyor. Belki en baṣından beri yol yanlıṣ yol! Ama biz yine de devam ediyoruz yolumuza. Bu yolda birikim, tecrübe, bilgi sandığımız kimi zaman önyargı oluyor, yük oluyor, kimi zamansa yolumuzu açıyor, aydınlatıyor. Yaptıklarımız, yaşantılarımız arkamızda iz bırakıyor. Bazı kiṣiler var ki yolda karşılaştığımız çiçekler gibi. Bize el uzatıyor, yolumuzu güzelleṣtiriyor. Bazen de biri çıkıp bunları düşünüyor ve ortaya işte bu eser çıkıyor.